za zbrodnie wojenne". Punktem oskarżenia była służba wartownicza w obozach jenieckich jesienią 1939 r. i "działalność antyradziecka" w czasie Powstania Warszawskiego. W 1952 r. zmarł z wycieńczenia w obozie w Stalingradzie.<br><br>Te zapiski - 1200 stron - są kopalnią informacji. W mniejszym stopniu o Warszawie - mimo że autor stara się żonie przybliżyć okupowaną Polskę - niż o stanie ducha okupacyjnego oficera, człowieka z gruntu przyzwoitego, który dobrze wie, w czym uczestniczy, cierpi z tego powodu, a zarazem jakoś się poddaje losowi.<br><br>Poniżej krótki wybór fragmentów listów z jesieni 1939 r. Duma ze zwycięstwa, cień lekceważenia pokonanego przeciwnika, ale także rodzący się do niego szacunek