współpracowników. W obszernym raporcie z 21 sierpnia 1942 roku <name type="person">Martin Luther</> odnotował liczne interwencje i naciski, za pomocą których <name type="org">Auswärtiges Amt</> starało się uzyskać zgodę rządów Słowacji, Rumunii, Węgier, Włoch, Danii i niektórych innych państw na wywiezienie miejscowej ludności żydowskiej do obozów zagłady. Współpraca <name type="person">Eichmanna</> i <name type="person">Rademachera</> sprawiła, iż z okupowanej części Francji wywożono transporty bezpośrednio do Oświęcimia. Ogółem z tego obszaru deportowano tam ponad sześćdziesiąt tysięcy osób. W lipcu rozpoczęto deportacje z Holandii, miesiąc później z Belgii. O rozmiarach tej akcji świadczyć może fakt, iż z obu tych państw do końca 1943 roku wysłano na zagładę 150 tysięcy Żydów. Akcja