Ofensywa kwietniowa na froncie litewsko-białoruskim przesunęła znacznie linię frontu na północny wschód od Wilna, a jednocześnie zaostrzyła i tak już napięte stosunki polsko-litewskie. Litwinom występującym zbrojnie przeciwko ówczesnej "polityce faktów dokonanych" Józefa Piłsudskiego pomagała zarówno Rosja Radziecka, zainteresowana utworzeniem na terenie ich państwa republiki socjalistycznej, jak i Niemcy okupujący obszary Litwy kowieńskiej oraz znaczną część Suwalszczyzny (aż do grudnia 1919 r.).<br><br>&lt;page nr=37&gt;<br><br>28 kwietnia do opuszczonego przez Niemców Grodna wkroczyły oddziały polskie, a 30 kwietnia szef Sztabu Generalnego płk Stanisław Haller wydał decyzję rozpoczęcia kolejnej ofensywy na Wołyniu i w Galicji Wschodniej. Wydarzenia te poprzedziło przybycie do Polski (27 kwietnia