potrafiło w ciągu dekady zgromadzić rezerwy walutowe wynoszące 26 mld USD. Pozwalało to na finansowanie znacznie większego importu niż mogłoby wynikać z bieżących przychodów eksportowych. A ten dodatkowy import to nowoczesne technologie i masa towarów, które - jak owoce cytrusowe - były kiedyś symbolem luksusu. I wprawdzie szał konsumpcyjny wyrażający się w olbrzymim popycie na towary pochodzące z importu jest często krytykowany, ale - patrząc z perspektywy wygłodniałego konsumenta - można go uznać za zrozumiałe odreagowanie lat szarości, w których na półkach królował ocet, a zaopatrzenie w musztardę organizowały reżimowe związki zawodowe. Rezerwy dewizowe stanowiące równowartość ponad połowy rocznego importu pozwalały jednak na bezpieczne finansowanie