i ciałem. We wstępie do Pieśni II Adona poeta kontrastuje moralistyczne odczytanie mitycznej fabuły z paradą światowych rozkoszy, które zamyka sławny Pałac Miłości. Bohater poematu staje na rozstajnych drogach, jak Herkules, jeden z symboli renesansowej filozofii wolności. Ciąży na nim obowiązek wyboru: czy "puścić się w zawód", czy też ulec olśniewającemu pięknu świata.<br>&lt;gap&gt;<br>Jeśli Adon zatrzyma się - a tak się stanie, bowiem "któż oprócz ślepego/nie widział ślicznych świata tego pozorności" - przegra śmiertelny wyścig, zostanie schwytany i zamknięty w złotą klatkę miłości świata:<br>&lt;gap&gt;<br>Marino, jak zwykle, mistrzowsko wyraża niepokoje swojego czasu: lęk przed wolnością w klatce, zamknięciem, labiryntem i konstytutywne dla