się po mieście, a Diego czuwał w namiocie nad strojami tych wesołków i pisał. Mogłam zachodzić do teatru niepostrzeżenie. Było mi po drodze od Miguela, piekarza. Tam więc umawialiśmy się zazwyczaj. Lecz w dzień, o którym chcę opowiedzieć, Diego przyszedł do kościoła Santa Cruz. Spotkałam go w nawie bocznej przy ołtarzu Najświętszej Panny Marii. Uklękliśmy zaraz, niby do modlitwy. Spytałam: - Wiedzieliście, panie, że tu będę? - Powiada: - Tak, Siostro. - Przeczuwałam już coś niedobrego. Mówi: - Całą noc pasowałem się z sumieniem.<br>Komedianci jadą w tych dniach do Burgos, postanowiłem z nimi wyjechać. - Przerażenie zaparło mi dech. - Jak to, panie? - rzekłam. - Czyżbyście chcieli powiedzieć