tej chwili do rangi najprawdziwszej literatury. Tak było i tym razem.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Powieść Jacka Bocheńskiego pt. Stan po zapaści odznacza się na tle tych powieści, dążących do prostoty studium społecznego, obecnością gry literackiej, właściwą pisarzowi niejednoznacznością odniesień. Dzięki temu na przykład w świetnych reportażowych Krwawych specjałach włoskich (1982) mogła przeglądać się ongiś całkiem inna problematyka - społeczno-ustrojowa Polski, a w Boskim Juliuszu (1961) - problematyka współczesnej władzy totalitarnej. W Stanie po zapaści Polska stanu wojennego przegląda się w nędzy i w chorych stosunkach międzyludzkich społeczności komunalnego szpitala. Przegląda się także w sytuacji pisarza-narratora, który znalazł się w szpitalu może dlatego, że miał