ją palcami, gładzi. Czyni to powoli, jak skazaniec palący ostatniego papierosa, który pragnie tym paleniem oddalić godzinę egzekucji. A jednocześnie nie ma w tym nic z mechanicznego zachowania. Jest sama czułość i troska. Namaszcza swego męża, przygotowuje na drogę. Te gesty, te prawie pieszczoty starych, zmęczonych reumatyzmem dłoni, wyrażają wszystko: onieśmielenie barierą, jaka nagle między nimi wyrosła, świadomość - niczym u narzeczonych trwających w czystości - że na więcej pozwolić sobie nie mogą, i jednocześnie obietnicę pełnego spotkania i spełnienia już wkrótce.<br>Przygotowuje swojego męża na drogę przez ciemne, zimne, wilgotne korytarze, dodaje mu otuchy i szepcze jakby, że wkrótce znów się połączą