dłoń Awaru. Z gardła sheri wydobywał się <br>donośny skowyt. Łeb ze sztywno sterczącymi uszami zwracał <br>się w stronę pochylni, jakby w oczekiwaniu na ukazanie <br>się nadchodzącego człowieka.<br><br>Awaru nabrał pełną pierś powietrza i puściwszy <br>krawędź, zsunął się w głębinę. Woda <br>zwarła się nad nim miękko. Wzdłuż obrośniętej <br>wełniastymi wodorostami ściany opadł na dno, tam obrócił <br>się i odepchnął nogami, popłynął w stronę <br>świetlnej plamy. Sunął tuż ponad gąszczem podwodnych <br>zarośli, odgarniając je pospiesznymi ruchami rąk. Przepłynął <br>przez prostokątny otwór w ścianie zbiornika i za chwilę, <br>gdy poczynało mu już braknąć powietrza, znalazł <br>się w przestrzeni oświetlonej drgającymi promieniami <br>słońca. Zobaczył nad