palcami i bez słowa udał się za mną.<br><br>Ciotki usiłowały protestować...<br><br>- Po co ją jeszcze męczyć, panie doktarze?<br><br>- Spełniam swój obowiązek - odrzekł Muszkat i wbił igłę w chude, żółte ramię.<br><br>Wieczorem przyszedł profesor Zieliński, znakomity kijowski chirurg, o twarzy pospolitej, podobny do Sokratesa.<br><br>Po zbadaniu matki powiedział:<br><br>- Mogę podjąć się operacji, ale muszę pana uprzedzić: jest jedna szansa na sto... Co pan postanawia?<br><br>- Dajmy jej umrzeć w spokoju... Po co ją męczyć? - zawołała ciotka Aniela.<br><br>Ojciec nie zwracając na nią uwagi, rzekł spokojnym głosem:<br><br>- Muszę naradzić się z dziećmi, panie profesorze.<br><br>Wyszliśmy do drugiego pokoju.<br><br>- No, dzieci, decydujcie. Ja straciłem już