ciała i w tym samym momencie snop światła uderzył mu w oczy. Ktoś z ciemności wysunął ku niemu rękę, ale Paragon zdołał uskoczyć &lt;page nr=146&gt; Odwrócił się akrobatycznym skokiem i znów był na schodach. Gnał w dół owładnięty panicznym strachem. Za sobą słyszał głos Perełki:<br> - Uciekaj!<br>Paragonowi nie trzeba było powtarzać. Biegł opętany jedną, jedyną myślą: "Trzeba sprowadzić pomoc!".<br><br>5<br>-Niech to &lt;orig&gt;donder&lt;/&gt; świśnie! -jęknął zasapany sierżant, kiedy znaleźli się na koronie baszty.<br>Niskie chmury wisiały nad murami. W mroku bezszelestnie krążyły nietoperze. Ocierały się niemal o ramiona i głowy. W dole szumiał niewidoczny las, a niżej, nad jeziorem, mrugały światła przystani. Stali