dyndał... Jurek spuścił oczy.<br>- &lt;foreign&gt;Da, jeszcze w Grodno. U otca byli sigarety... Nu i... nie znaju, kak po ruski skazat'... Wędziłem.&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;Nu, rozgawariwajesz niepłocho&lt;/&gt; - odezwał się dróżnik. - &lt;foreign&gt;Zdies' uczyłsia?&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;W Obuchowkie. W dziesiatiletkie.&lt;/&gt;<br>- &lt;foreign&gt;A russkije stichi znajesz?&lt;/&gt; - spytał oficer.<br>Chryste Panie, to był uśmiech szczęścia dla Mariuszka, wijącego się jak opętany na płocie. Jeśli malec nie wygrzebie się do końca tego Lermontowa, to już nie wygrzebie się wcale.<br>- &lt;foreign&gt;Znaju&lt;/&gt; - powiedział chłopiec.<br>- &lt;foreign&gt;Nu tak dawaj.&lt;/&gt;<br>- "&lt;foreign&gt;Uż nie żdu ot żizni niczewo ja&lt;/&gt;..." - mówił chłopiec wolno, jak najwolniej i zacinał się, i pauzował - "i nie żal mnie &lt;foreign&gt;proszławo niczut'&lt;/&gt;..." - i błogosławił siebie, że