Rzeczypospolitej już w latach 1768 i 1773 unieważniono wszystkie poprzednio wydane ograniczenia, zamykając przed tak zwanymi dysydentami jedynie dostęp do tek ministerialnych, krzeseł senatorskich oraz wyższych urzędów państwowych. Ostatecznie w Konstytucji 3 Maja zastrzeżono dla katolików same tylko stanowiska ministrów i tron, przyznając wszystkim innym wyznaniom "pokój w wierze i opiekę rządową" oraz "religii wolność". Opisane powyżej procesy postępowałyby niewątpliwie szybciej naprzód, gdyby sprawa protestantów (i prawosławnych) nie służyła mocarstwom ościennym do wywierania nacisku na reformującą się Rzeczpospolitą. Fakt, iż dysydenci szukali stale protekcji i pomocy u państw ościennych, czynił w oczach ogółu szlacheckiego niepopularną samą ideę przywrócenia im pełni praw