z naszej strony - przyjdzie sama.<br>Najlepiej zatem będzie, jeśli weźmiemy - na początek naszego<br>zrozumienia i na zakończenie niniejszej rozprawki - pewną sędziwą mapę<br>Śląska. Na jej winiecie czytamy: "Silesiae typus descriptus et editus a<br>Martino Hellwig Neissense et nobili viro Nicolao Rheddinger dedicatus<br>Anno 1561".<br> Na tej mapie, której prawy brzeg opiera się o Kraków (Crackaw), a<br>lewy o Budziszyn (Bavdzen), jest też werbalne opisanie przedstawionej<br>ziemi. Opisanie nosi niemiecki tytuł Die Schlesi i takoż jest napisane<br>archaicznym, prowincjonalnym językiem niemieckim. Nie ręczę przeto za<br>akuratność mojego tłumaczenia:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>---<br><br> Tytułem wyjaśnienia trzeba dodać, że owego wendyjskiego języka, mowy<br>Łużyczan, w owym czasie Niemcy nie