byli członkami partii komunistycznej i zajmowali kierownicze stanowiska średniego szczebla.<br>W Europie Wschodniej, a z pewnością w Polsce, dwa wartościujące stanowiska zdominowały dyskusję na temat personalnego wymiaru transformacji. Jedno z tych stanowisk opowiada się za radykalną wymianą personelu, drugie za utrzymaniem pewnej ciągłości w obsadzie stanowisk. Zwolennicy zachowania ciągłości władzy opierając się na zasadach pragmatyzmu argumentują, że skuteczna i pokojowa transformacja wymaga kompetentnej biurokracji, że utrzymanie części starego aparatu jest niezbędne. Zwolennicy radykalnej wymiany opierając się na zasadach rewolucyjności argumentują, że stary aparat będzie sabotował zmiany, że pozostawienie go jest szkodliwe. Który z tych dwóch modeli znalazł zastosowanie w Polsce?<br>Hipotezy o