uczuciami solidarności z odpychanymi przez społeczeństwo nędzarzami i obracająca się w imieniu tych nędzarzy przeciwko społeczeństwu, albo wręcz maniacy, wyładowujący swe osobiste poczucia frustracji wobec społeczeństwa w formie absurdalnych postulatów obalenia całego porządku socjalnego. Opinię tę ugruntowywała i publicystyka - i to niekoniecznie konserwatywna: najgorętszą chyba, a jednocześnie najsilniej oddziałującą na opinię publiczną, kampanię antysocjalistyczną prowadził przez całe lata wódz polskiego pozytywizmu - &lt;name type="person"&gt;Aleksander Świętochowski&lt;/&gt;, atakując zarówno teoretyczne hasła socjalizmu w ogóle, jak i polityczną wymowę rozwoju ruchu socjalistycznego w szczególności.<br>Lektura pamiętników starszego pokolenia z lat osiemdziesiątych i kontakt z innymi dokumentami o podobnym charakterze wskazują na szeroki społeczny zasięg tak urabianej opinii