lat życia poświęcił na badanie procesów emocjonalnych towarzyszących przebaczaniu. Zajął się tym zresztą z bardzo osobistych względów. Stoczył bowiem potworną walkę z samym sobą, aby przebaczyć sprawcom zabójstwa swojej matki. Starsza kobieta została śmiertelnie pobita w swoim domu łomem i kijem baseballowym, a na koniec zgwałcona butelką po winie. Worthington opisuje przebaczanie jako pięciostopniowy proces. Pierwszy etap polega na dokładnym, możliwie najbardziej obiektywnym odtworzeniu całego zdarzenia w wyobraźni. Posługując się wizualizacją, ponownie ogląda się scena po scenie makabryczne obrazy. Kolejny krok to współodczuwanie, rzecz na pierwszy rzut oka nie do wyobrażenia. Bo przecież chodzi o spojrzenie na wydarzenia z punktu widzenia