w kierunku oznaczania, w jaki sposób i z jaką intensywnością i rezultatem wykorzystywane są poszczególne użytki, a następnie opracowanie wynikających ze zdjęcia wniosków o znaczeniu naukowym i praktycznym, spowodowało poważne rozbudowanie klasyfikacji użytkowania ziemi, (J. Kostrowicki z zespołem, 1958, 1959, 1960, W. Jankowski, 1975).<br>Metody kartowania terenowego, sposób zbierania i opracowywania materiałów, jak i technika sporządzania mapy uległy zmianom, były stopniowo ulepszane i wzbogacane o nowe doświadczenia wynikające ze zwiększonej liczby badań, prowadzonych w różnych częściach kraju. Największe ich nasilenie wystąpiło w 1958 r. kiedy to przeprowadzono badania terenowe i wykonano szczegółowe zdjęcie użytkowania ziemi na terenie 10 wybranych obszarów. Prowadzone