razem nie wydawał mi się specjalnie zmartwiony. Ale była mi nawet obojętna myśl, że mnie okantuje na kilkaset złotych przy podziale zysków. Postanowiłem czatować przed biurem Kłopotowskiego, bo przecież z równym powodzeniem mógł te sprawy załatwiać w godzinach urzędowych. Pracował w Urzędzie Wojewódzkim i w pobliżu nie było, niestety, nic oprócz baru mlecznego. Nienawidziłem krowiego zapachu i nie znosiłem mleka, ale co było robić? Zamówiłem kefir i jajka, stanąłem przy oknie i wpatrzyłem się w duże drzwi Urzędu. Ludzie krążyli ciurkiem niczym mrówki i musiałem dobrze uważać, żeby mi się nie przemknął. Często podjeżdżały auta i bałem się, że Kłopotowski też