w razie popełnienia drobnej kradzieży płacili oni skarbowi królewskiemu fredus niższy niż edelingowie, ale wyższy niż litowie. Wreszcie w tytule LXIV mowa nie o wolnym człowieku w ogólności, lecz o wyzwoleńcu, który pozostawał pod mundem jakiegoś edelinga (liber homo qui sub tutela nobilis cuiuslibet erat), więc przy sprzedaży własnej ojcowizny oprócz prawa pierwokupu swoich naturalnych krewnych musiał respektować także prawo pierwokupu swojego patrona - edelinga. Każda z tych trzech wzmianek jest uzasadnionym szczególnymi względami wyjątkiem od ogólnej reguły, że Lex Saxonum nie zajmuje się wolnym pospólstwem, lecz arystokracją. Wskutek tego ograniczenia pobieżna lektura Prawa Sasów mogłaby sprawiać wrażenie, że wolni pospolitej kondycji