i budzi zdziwienie klienta zapamiętałego w ponurym zaspokajaniu żądzy. Bo śmiech, ten chrapliwy śmiech - dowód swobody mieszkającej w tym gibkim, ale już z wiekiem nieco ociężałym ciele, obezwładnia ciemność i nieproszony pokazuje, że istnieją piękne światy i prawdziwa przyjaźń. <br>Kurtyzana śmieje się i krzyczy w stronę jadalnego: "Słyszałyście, ledwo nieborak oprzytomniał, a już chce wina!" <br>No dobrze - myślę sobie - ale jak dostosowałbym się do tego współżycia z naturą? Na drogach kurz, pali słońce, we włosach i za kołnierzem słoma. Jak bym to znosił? Ja, dla którego położyć się latem w trawie to męka, bo zaraz obłażą mnie jakieś robaki, ja, który