jak rachunek efektywności, może przebiegać na dowolnym poziomie agregacji informacji jakościowych i ekonomicznych. Od wyboru optymalnego stanu cechy prostej obiektu, ze względu na koszt wytworzenia tego stanu, aż po syntetyczny wskaźnik wartościowanej jakości obiektu, ze względu na koszt wytworzenia obiektu o tej jakości. Praktycznym przykładem ekonomicznej optymalizacji jest powszechnie znana optymalizacja jakości wykonania wyrobu (wadliwości), poprzez zmiany w strukturze kosztów wadliwości (kosztów jakości), prowadzące do osiągnięcia minimum sumy tych kosztów.<br>Ad 4 Zarządzanie jakością w podmiotowej strukturze przedsiębiorstwa produkcyjnego wymaga stosowania stymulacji ekonomicznej i pozaekonomicznej, jako zasadniczej składowej funkcji przewodzenia (podrozdział 2.2). Istota stymulacji ekonomicznej sprowadza się do wykorzystania zmiennych