krążków. Po pięciu minutach uzyskałem pewność, że to rzeczywiście moje materiały.<br>- Idę do ciebie - powiedziałem. <br>- Powodzenia.<br>Swoje szanse dotarcia do celu oceniłem pół na pół. Jeżeli szefowie Wójcika rozumieli, że bez nakazu sądu nie uzyskają dostępu do sejfu międzynarodowej firmy prawniczej, powinni pozwolić mi przejść. Ale mógł też wziąć górę optymizm, że potrafią mnie przycisnąć i zmusić, abym sam polecił oddać im taśmy. Ludzi pracujących w tajnych służbach charakteryzowała duża wiara we własne możliwości. <br>Raz kozie śmierć. Wziąłem głęboki oddech i wyszedłem na ulicę. <br>Ani przed budynkiem, ani w przestronnym, wykładanym marmurem holu Atrium Tower nikt mnie nie zatrzymał. Szklana klatka