za rękaw.<br> - Daj mu spokój. Nie będziemy go prosić. Jak taki ważny, to niech idzie. Sami damy sobie radę.<br>Perełka stał u wejścia do szałasu i patrzył niespokojnie za odchodzącym Mandżarem. Ten szedł wolno, brodząc po kolana w bujnej trawie. Zwiesił głowę, lekko się pochylił Widać było, że z żalem opuszcza szałas. Gdy był już przy pierwszych drzewach, obejrzał się przez ramię, lecz ujrzawszy stojących przed szałasem chłopców, odwrócił szybko głowę i ruszył biegiem. Po chwili znikł między drzewami.<br>Perełka westchnął żałośnie.<br> - Szkoda. - Potem zwrócił się do Paragona: - Cóżeś narobił?&lt;page nr=92&gt;<br>Paragon stał zły, zasępiony. On też żałował, że tak fatalnie zakończyła