Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Nr: 1
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1980
Tytuł: Kwartalnik Historii Nauki i Techniki
Nr: 1
Miejsce wydania: Warszawa
Rok: 1980
a nadto całe zakończenie rozdziału, będące niomal tłumaczeniem tekstu.
Pisząc o pozostałych minerałach (np. o bursztynie i magnetycie) korzystał także Chmielowski z dzieła Maseniusza, choć tylko trzykrotnie powołał się na tego autora (przy opisie bursztynu, magnetytu i synodites). Przepisując te dane Chmielowski wymieniał również autorów, na których powoływał się Maseniusz, opuszczając wszakże dokładniejsze dane bibliograficzne (księga, rozdział), jakie zwykle podawał ten ostatni. Przeważająca więc część autorów, wymienionych przy opisie kamieni szlachetnych i ozdobnych w tomie III Nowych Aten pochodzi z dzieła Maseniusza: dotyczy to również Pliniusza tak, że na podstawie tej części Nowych Aten nie ma przekonywujących dowodów, że Chmielowski bezpośrednio
Pisząc o pozostałych minerałach (np. o bursztynie i magnetycie) korzystał także Chmielowski z dzieła Maseniusza, choć tylko trzykrotnie powołał się na tego autora (przy opisie bursztynu, magnetytu i synodites). Przepisując te dane Chmielowski wymieniał również autorów, na których powoływał się Maseniusz, opuszczając wszakże dokładniejsze dane bibliograficzne (księga, rozdział), jakie zwykle podawał ten ostatni. Przeważająca więc część autorów, wymienionych przy opisie kamieni szlachetnych i ozdobnych w tomie III Nowych Aten pochodzi z dzieła Maseniusza: dotyczy to również Pliniusza tak, że na podstawie tej części Nowych Aten nie ma przekonywujących dowodów, że Chmielowski bezpośrednio
a nadto całe zakończenie rozdziału, będące niomal tłumaczeniem tekstu.<br> Pisząc o pozostałych minerałach (np. o bursztynie i magnetycie) korzystał także Chmielowski z dzieła Maseniusza, choć tylko trzykrotnie powołał się na tego autora (przy opisie bursztynu, magnetytu i synodites). Przepisując te dane Chmielowski wymieniał również autorów, na których powoływał się Maseniusz, opuszczając wszakże dokładniejsze dane bibliograficzne (księga, rozdział), jakie zwykle podawał ten ostatni. Przeważająca więc część autorów, wymienionych przy opisie kamieni szlachetnych i ozdobnych w tomie III <hi rend="italic">Nowych Aten</hi> pochodzi z dzieła Maseniusza: dotyczy to również Pliniusza tak, że na podstawie tej części <hi rend="italic">Nowych Aten</hi> nie ma przekonywujących dowodów, że Chmielowski bezpośrednio
