walk, część głowni używana była do ponownego osadzania na nich nowszych rękojeści. Stąd też w polskich zbiorach muzealnych znajduje się zaledwie kilkadziesiąt egzemplarzy szabel husarskich - najwięcej w Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i w Muzeum Narodowym w Krakowie.<br>Doskonałość konstrukcyjno-funkcjonalna szabli husarskiej, jej walory estetyczne i sentyment Polaków do oręża wysokiej jakości sprawiły, że forma tej broni wywarła wielki wpływ na kształtowanie się polskich szabel aż do czasów nam współczesnych. Szabla ta, w swej orężnej formie, przetrwała aż do schyłku XVIII w., tj. do końca naszej państwowości. W wieku XIX trwała, ze zrozumiałych względów, jedynie jako narodowa relikwia, gdyż w