i powiedział: - Bardzo dobrze panowie graliście. - Kierownik orkiestry spojrzał na niego bez większego zainteresowania, niezbyt usatysfakcjonowany komplementem. Pewnie pomyślał: Akurat mi zależy na ocenie takiego mizeraka. Jerzy wyczuł, że nie trafił mu do przekonania, wyciągnął więc rękę do niego i dodał: - Jestem Jerzy Broszkiewicz, krytyk muzyczny. - To jednak nie pomogło, orkiestranci pochowali instrumenty i odeszli. Przy naszym stoliku zapanowała wesołość. Określenie "krytyk muzyczny" zastosowane przez Jerzego dla poparcia swej oceny i rehabilitacji w oczach muzyka, kursowało przez długi czas i wzbudzało śmiech. Jerzy wcale nie przejmował się tym, że jest bohaterem żartów.<br>Ba, niejednokrotnie sam przypominał nam o swej nieudanej interwencji