podrygiwać i rzucać się a boku na bok. Z podwórka wyglądało to, jak gdyby cień szamotać się z czymś niewidzialnym. Trwało to krótko. Cień odchylił się w głąb pokoju, coś trzasnęło i jednocześnie firanka rozpruła się na dwie części jakby przecięta nożem. W tej samej chwili okno rozwarło się na oścież, cień wychylił się do połowy nad parapetem i wyciągnął rękę z czarnym, połyskującym przedmiotem w pięści. Wtedy poprzez wycie wiatru i skrzypienie jarzębiny rozległ się babski, przenikliwy, prawie histeryczny krzyk:<br>- Kto tam?! Bo będę strzelać!...<br>Krawiec Gold przykucnął pod płotem i kurczowo trzymał się kolana Widmara. Ponad samą jego głową