poety. Chłop pańszczyźniany,., wykupiony" od swego właściciela, jakby chodziło o martwy przedmiot pańszczyzna w Rosji była od czasów Katarzyny II autentycznym niewolnictwem - genialny samouk, sam jeden dokonał dzieła, które w innych warunkach wymagałoby wysiłków niejednego pokolenia: położył podwaliny pod odrodzenie uśpionej świadomości narodowej. Zapewne, poczucie odrębności znajdziemy nawet u pisarzy osiemnastowiecznych, piszących raz po ukraińsku, raz po rosyjsku - u Kapnista, Kotlarewskiego, ale nie było w tym drożdży historiozoficznych, bez których nie można upiec chleba samoistnej kultury narodowej.<br>Pisząc o Mickiewiczu, że "wszyscyśmy z niego", Krasiński miał na myśli tych polskich pisarzy, którzy elementarz poetycki sylabizowali z "Balladami i romansami" w ręku