za pomocą warstwic,<br>- wybrane punkty powierzchni terenu w przypadku przedstawienia na mapie rzeźby terenu w postaci opisu rzędnych wysokości punktów (pikiet),<br>- naturalne i sztuczne formy ukształtowania terenu,<br>- przekroje poprzeczne ulic i dróg urządzonych,<br>- elementy naziemne podziemnego uzbrojenia terenu.<br>Wysokościową osnowę geodezyjną stanowią punkty wysokościowe sieci państwowej (repery) oraz utrwalone punkty osnowy szczegółowej, których wysokości zostały określone przez niwelację ciągów. Pomiary te wykonuje się metodą niwelacji ze środka w obu kierunkach (głównym i powrotnym), wyznaczając dwukrotnie różnicę wysokości na każdym stanowisku. Długości celowych na stanowisku nie powinny przekraczać 50 m. Różnica dwukrotnego pomiaru różnic wysokości na jednym stanowisku nie powinna przekraczać wartości