zbiegają się w postaci Flory Gente, "bezdusznej, płatnej kombinacji piewiastków (dp + pd) do potęgi" (F 91). Wstyd mi rozwiązać ten grubiański wzór... Anty-Filidor mówi "ze straszną analityczną pychą":<br>&lt;q&gt;"Policzek możesz zahaczyć, ale nie mnie - nie mnie. Mnie nie ma w ogóle"&lt;/&gt; (F 89). Nie ma nic takiego jak dusza, osobowość, charakter, zwykłe "ja" nawet. Człowiek jest tylko zbiorem - nieskończenie podzielnych - materialnych części (stąd agresywna analiza moczu Profesorowej). Moralnym skutkiem przeświadczeń anty-Filidora jest zachowanie Flory: &lt;q&gt;"Podeszła poruszając wszystkimi częściami ciała; jednym okiem zezując na mnie, drugim na Profesora, zęby szczerząc do Stefana Łopatkina, wypinając przód ku Roklewskiemu, zaś tyłem wiercąc