zabudowań remizę, takty żałobnego marsza przerwały nagle ostre tony trzykrotnego alarmu syreny strażackiej. Tak druhowie strażacy chcieli pożegnać swego Prezesa, który tę remizę stale rozbudowywał, ulepszał i &lt;orig&gt;doposażał&lt;/&gt;, żeby tylko coraz lepiej służyła wspólnym potrzebom całej wsi.<br>Nad otwartą mogiłą pożegnał zmarłego wójt Stanisław Ślimak, podkreślając dwie znamienne cechy jego osobowości: gazdowską pracowitość i społecznikowski upór w dążeniu do celu. - Wójcie - zwykł mawiać śp. Andrzej - to przecie ani nie &lt;dialect&gt;dlo mnie, ani nie dlo wos, ale dlo&lt;/&gt; ludzi!<br>Andrzej Maciasz był zapobiegliwym gazdą, ale jego widzenie świata nie zamykało się tylko w opłotkach własnego gospodarstwa. On patrzył dalej i dostrzegał dobro