własny cień.<br> Jesienny blask złocił zeschły profil. Po lewej ręce była<br>ciemność, w błękitnych cieniach tonęła skroń i czerwieniały<br>obwódki powiek przymkniętych nad zgasłym okiem.<br>W kalekim spojrzeniu pole widzenia zwęziło się jak księżyc<br>w pierwszej kwadrze: w wąskim sierpie światła czerniły się<br>gałęzie i trzepotały żółte listki. Obojętny i osowiały mijał<br>dobrze znajome drzewa i domy. W mieszczańskich ogródkach bluszcz<br>wspinał się po ceglanych ścianach i w ciemnej<br>zieleni, stłumione rozrostem bluszczu, krwawiły się schnące<br>róże. Na grządkach dojrzewały dynie, dalie szamotały się<br>w spalonej trawie wydzierając z ziemi pękate korzenie<br>i słoneczniki przewieszały ciężkie głowy przez sztachety.<br>W okrągłych