karku ścigając takich bandytów, jak osławiony zbrojnymi napadami i zabójstwami Wiktor Zieliński, który miał na sumieniu kilku tropiących go wywiadowców, nim wreszcie został przez nich zastrzelony w połowie 1926 roku. Na jego pogrzeb przyszły tłumy i stał się on istną manifestacją niechęci "dołów społecznych" do policji. Pospolitych jednakże złodziei tropili ospale, często żyjąc z nimi w korzystnej dla obu stron symbiozie.<br>Wszystko zaczęło się od kampanii prasowej, jaką na łamach prorządowego dziennika "Głos Prawdy", reprezentującego najbardziej radykalny nurt obozu sanacyjnego, rozwinął ją przeciwko Urzędowi Śledczemu redaktor Radosław Wojnicz. W swoich demaskatorskich artykułach podawał konkretne przypadki konszachtów agentów śledczych ze złodziejami oraz