i zmarszczył brwi.<br>szczeciniaste, srodze wyszczotkowane; snadź jednak był już powiadomiony zawczasu co do osoby tego tak wyjątkowo niepokaźnego rekruta, bo machnął ręką niedbale i tylko:<br>- A co, umiesz pisać? - spytał chrapliwym głosem; wraz nie czekając odpowiedzi poszedł dalej.<br>W ten sposób żołnierska przyszłość Kazimierza przesądzona została z woli najwyższej - ostatecznie i nieodwołalnie.<br>Wyznaczony został do pułku piechoty liniowej. Jeszcze przez dwa dni wąchał smrody w gromadzie rekruckiej, w kazamatach na placu Saskim, po czym odstawiony został wraz z kilku innymi do Końskich, miasteczka, w którym ten pułk stał garnizonem.<br>&lt;page nr=191&gt; W ślad za nim poszło takie pismo poufne do dowódcy pułku