Zotikow (1982) określił szerokość brzeżnej strefy na ok. 150 km (dalej od krawędzi bariery lodowej następuje przymarzanie wody do dna lodowca, czyli akumulacja). Intensywność topnienia zmienia się w niej od ok. 50 - 60 cm/rok do zera, zatem jako średnią wartość można przyjąć 30 cm/rok. Na tej podstawie Zotikow oszacował ubytek masy w wyniku topnienia dennego lodowców szelfowych Antarktydy (stanowią one 49% długości linii brzegowej lądolodu) na ok. 300 km rocznie. Inne źródła określają bilans topnienia i namarzania pod lodowcami szelfowymi na ­320 km, z nieznanym, prawdopodobnie szerokim, przedziałem błędu (Kotliakow, 1984; Dołguszyn, Osipowa, 1989). Wyniki najnowszych badań A. Jenkinsa