już nie szukam!<br>Odwrócił się i pomaszerował, ale tamten za nim.<br>- No nie, po co zaraz do pioruna... Przecież ja chcę panu pomóc. Nie trzeba się opierać. Chodźmy, ja tu właśnie mieszkam. Wziął Szczęsnego pod ramię i zaprowadził do bramy.<br>Weszli do stróżówki. Żelazny piecyk buchał żarem i łóżko tam oszałamiało - łóżko czarne, wysokie jak karawan, z pasiastymi pierzynami.<br>- Napij się pan gorącego mleka. Ja tylko na chwilę wyjdę do sklepu. Zjemy śniadanie, przy śniadaniu pomówimy...<br>&lt;page nr=138&gt; Nie zdążyli jednak pomówić tego dnia. Ledwo tamten wyszedł, Szczęsny po tym mleku, przy tym piecu od razu na krześle zasnął.<br>Obudził się w łóżku