funkcję rynku. Ustanawia zasady kombinowania czynników produkcji oraz ustalania i wyznaczania rozmiarów produkcji poszczególnego zakładu, zasady ustalania rozmiarów produkcji i poszczególnych gałęzi przemysłu, rozmieszczania pierwotnych czynników produkcji, wreszcie parametryczny charakter cen</> (Lange [1936-1937], 1961, s. 101). Do tego trzeba dodać, że model Langego zakłada oszczędności "przymusowe", w sensie stopy oszczędności odmiennej od tej, jaka ukształtowałaby się przy oszczędnościach dobrowolnych. To ostatnie rozwiązanie nie jest możliwe w warunkach własności społecznej (państwowej). Skoro wyeliminowane zostało zjawisko dużych dochodów prywatnych z kapitału, a oszczędności dobrowolne ludności żyjącej z usług pracy są siłą rzeczy raczej znikome, CUP musi tę funkcję przejąć, wyznaczając stopę oszczędzania