drzewa. Migotały gwiazdy. Szczekały psy. Poeci pisali wiersze. Kobiety ujawniały drażniątka kochankom. I tak agonia wegetatywnego świata zawisła nad nami jak baldachim Sulejmana V rozpięty od wschodu do zachodu. Jęk letniej błyskawicy przeleciał gdzieś wysoko nad domem.<br>Kiedy pijany wytoczyłem się z kancelarii i błądziłem po korytarzu w zaduchu własnego oszołomienia, znów, jak przed laty, w dzieciństwie moim marzycielskim i górnym, drogę zastąpiła mi duszyczka czyśćcowa o zdrowaśkę błagająca:<br>- Czy zostaje pan z nami?<br>- Chciałbym bardzo, ale trudno mi na to pytanie odpowiedzieć.<br>- To musi zależeć od mojego zachowania, od postępów w nauce.<br>- Bynajmniej, panno Marto, ja tu przecież zarabiam na