prozaików niż poetów oczekuje się wielkiego dzieła podsumowującego doświadczenia naszej epoki. Znakomita większość ówczesnych krytyków jest przekonana, że dziełem takim może być jedynie powieść, a nie poemat, esej czy dziennik. Głośne spory krytyczne dotyczą kształtu epiki, kwestii realizmu, zagadnień deformacji artystycznej, roli groteski. W Polsce są to zresztą lata bardzo owocne dla gatunku: w kraju pojawiają się nowe powieści Konwickiego, Buczkowskiego, Dygata, Parnickiego, Lema, Stryjkowskiego, Kuncewiczowej, na emigracji - utwory Gombrowicza i Mackiewicza.<br> Debiutują Kuśniewicz i Wojciechowski, publiczność czeka z napięciem na druk Przygód człowieka myślącego Dąbrowskiej i Miazgi Andrzejewskiego.<br> Być może warto zapamiętać datę publikacji nie spełnionego arcydzieła autorki Nocy i