ognia; żywioł czwarty - ziemia - pozostaje poza przestrzenią przedstawioną, lecz w nim, w ziemi, muszą przecież tkwić korzenie drzewa czy krzewu, na którym usiadł ptak. Każdy z trzech pierwszych żywiołów jest przedstawiony odmiennie: woda - ikonicznie, ogień - symbolicznie, wiatr zaś - symptomatycznie (można się go jedynie domyślać na podstawie pewnych symptomów, objawów lub oznak). W wydanym nieco później w Moskwie albumie zawierającym reprodukcje dzieł Wasniecowa - Gamajun został opatrzony następującym mottem, wyjętym z wiersza Fiodora Tiutczewa:<br>&lt;gap&gt;<br><br>Znamienne, że wiersz ten stanowi apostrofę do wiatru. Świadczą o tym pominięte strofy początkowe:<br>&lt;gap&gt;<br><br>Czyżby redaktor albumu chciał przez to pominięcie zataić rolę i znaczenie wiatru szumiącego w wyobraźni