Typ tekstu: Książka
Autor: Tischner Józef
Tytuł: Świat ludzkiej nadziei
Rok wydania: 1994
Lata powstania: 1966-1977
Autor: Tischner Józef
Tytuł: Świat ludzkiej nadziei
Rok wydania: 1994
Lata powstania: 1966-1977
wychowawcy.
SPRAWY WYCHOWANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
Niekiedy głosi się teoretycznie lub realizuje w praktyce wychowawczej pogląd, że istota procesu wychowawczego sprowadza się do wyrobienia w wychowanku dobrych przyzwyczajeń. Natomiast dobre przyzwyczajenia uzyskuje się dzięki częstemu powtarzaniu tych samych czynności. Człowiek wychowany to człowiek przyzwyczajony do dobrego. A zatem człowiek przyzwyczajony do częstego pacierza, do dawania jałmużny potrzebującym, do przyjaznego uśmiechu przy spotkaniu z ludźmi itp.
W różny sposób usiłuje się w praktyce wychowawczej zaszczepiać tego typu nawyki, ale najczęściej czyni się to przez wymuszenie nieustannego "pytania o pozwolenie" wychowawców, które ma być najlepszą rękojmią cnoty.
Tego typu koncepcja i praktyka wychowania wydaje mi
SPRAWY WYCHOWANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
Niekiedy głosi się teoretycznie lub realizuje w praktyce wychowawczej pogląd, że istota procesu wychowawczego sprowadza się do wyrobienia w wychowanku dobrych przyzwyczajeń. Natomiast dobre przyzwyczajenia uzyskuje się dzięki częstemu powtarzaniu tych samych czynności. Człowiek wychowany to człowiek przyzwyczajony do dobrego. A zatem człowiek przyzwyczajony do częstego pacierza, do dawania jałmużny potrzebującym, do przyjaznego uśmiechu przy spotkaniu z ludźmi itp.
W różny sposób usiłuje się w praktyce wychowawczej zaszczepiać tego typu nawyki, ale najczęściej czyni się to przez wymuszenie nieustannego "pytania o pozwolenie" wychowawców, które ma być najlepszą rękojmią cnoty.
Tego typu koncepcja i praktyka wychowania wydaje mi
wychowawcy.<br><tit>SPRAWY WYCHOWANIA CHRZEŚCIJAŃSKIEGO</> <br>Niekiedy głosi się teoretycznie lub realizuje w praktyce wychowawczej pogląd, że istota procesu wychowawczego sprowadza się do wyrobienia w wychowanku dobrych przyzwyczajeń. Natomiast dobre przyzwyczajenia uzyskuje się dzięki częstemu powtarzaniu tych samych czynności. Człowiek wychowany to człowiek przyzwyczajony do dobrego. A zatem człowiek przyzwyczajony do częstego pacierza, do dawania jałmużny potrzebującym, do przyjaznego uśmiechu przy spotkaniu z ludźmi itp.<br>W różny sposób usiłuje się w praktyce wychowawczej zaszczepiać tego typu nawyki, ale najczęściej czyni się to przez wymuszenie nieustannego "pytania o pozwolenie" wychowawców, które ma być najlepszą rękojmią cnoty.<br>Tego typu koncepcja i praktyka wychowania wydaje mi
