się na wyłączonym silniku toczyć w dół.<br>6.<br>Na rzęsiście oświetlony parking przed hotelem "Pod Wierchami" zajeżdżały kolejno ubłocone Po ,<br>wracające z treningu samochody. Plac znowu zaroił się od gapiów i kilkunastolatków kolekcjonujących autografy i nalepki. Najgęstszy tłum otaczał samochód z numerem siedemnaście. Siedział w nim Andrzej Osiński z wielką paką własnych zdjęć, na których oprócz niego i samochodu widniał zreprodukowany zamaszysty podpis. Wtykał je w wyciągające się zewsząd ręce, gdy nagle dostrzegł w tłumie ładną, szczupłą dziewczynę:<br>- A pani nie chce mojego zdjęcia? - zwrócił się do niej kokieteryjnie i nie czekając na odpowiedź wcisnął jej do ręki cały plik.<br>Od