miał długie nogi nie do wiary. Kolana sterczały pod samą brodę. Spojrzy Hans na zegarek. "Za wcześnie". Spacerkiem, z nogi na nogę, aż znalazł się przed pocztą. "Kupić dwa znaczki. Na ostatnie widokówki". Trącił drzwi wahadłowe. Hall błysnął ciemnoczekoladową posadzką. Przy jednym z okienek siwa kobieta pogrubiała długopisem adres na pakunku. Chciał podejść do sąsiedniego, kiedy usłyszał. <br>- Guten Tag, Herr Professor... - Zofia podała mu wesoło rękę. Zapomniał o znaczkach, bo patrzył na jej usta, które pamiętał z olszyny. Obudziła go. <br>- Pan docent na pewno po znaczki... na widokówki? Ile? Dwa? Już się tym zajmę. <br>Rzeczywiście. Migiem kupiła i podaje mu miniaturowe