właśnie tego miejsca, gdzie nauczył się odnajdować rodzący się gniew, w którym niemal na trwałe zagnieździła się subtelna kpina i skąd wypływały na twarz rzadkie uśmiechy. - Pobrudziłam się?<br>- Nnnie - zawahał się. A potem, kierowany bezmyślnym impulsem, nagle zmienił zdanie. - To znaczy tak. Poczekaj...<br>Uniósł rękę, jak gdyby nigdy nic musnął palcami jej policzek.<br>- Musiałam jeść jak świnia - uniosła nieoczekiwanie wzrok. W miejscu, którego nie odważył się dotknąć, migotał odrobinę ironiczny, ale przyjazny uśmiech.<br>- Co? A... tak. To znaczy nie...<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Dziewczyna przekroczyła próg sali, zamykając za sobą drzwi.<br>- Porucznik Dembosz - machnęła wyjętą z lewej kieszeni legitymacją. - Żandarmeria, Komenda Główna. Zdają sobie panowie