na twarzy. Gwałtownie cofnął się do tyłu, o mało nie przewracając się z krzesłem. Młodziutki kelner zrobił krok w jego stronę i zastygł, widząc, że Tadeusz sam sobie poradził. Potem już w szatni, podając płaszcze, gotów był pomóc im zejść po schodkach. Tadeusz odtrącił jego rękę. <br>- Młody człowieku - powiedział wznosząc palec ku górze. - Dżentelmen może nawet się upić, ale nigdy nie będzie się zataczał!<br>Wziął płaszcz na rękę i zszedł po schodkach, za nim podążył jego przyjaciel. Szli obok siebie ulicą, równo, jak po sznurku. Radca zamierzał spędzić tę noc w hotelu, aby Kotowicza nie krepować, ale ten nie chciał o