to już znacznie wcześniej przed Taftem. Posługiwanie się dolarem amerykańskim dla osiągnięcia politycznych i strategicznych celów dyplomacji było techniką mniej znaną"&lt;/&gt;.<br>W 1912 r. Taft oświadczył: &lt;q&gt;"Dyplomacja obecnego rządu usiłowała przystosować się do nowoczesnych warunków wymiany handlowej. Nasza polityka zamierza zastąpić pociski dolarami"&lt;/&gt;. Trudno doszukać się różnicy między dyplomacją grubej pałki a dyplomacją dolara. Jedna i druga była środkiem prowadzącym do tego samego celu. Tak na przykład Stany Zjednoczone ściągnęły swoje długi, narzucając własną kontrolę nad cłami w Dominikanie.<br>Sekretarz stanu w okresie prezydentury Tafta, Philander C. Knox, postępował zgodnie z Roosveltowskim uzupełnieniem doktryny Monroego. Kiedy w 1911 r. wierzyciele europejscy