pierwszego swego dnia, mogłyby łatwo przetrwać ten sędziwy wiek, jak go przetrwał cały domek. Ale to są pomylone jakieś drzwi! Same jednak nie wywędrowały, ktoś je wyniósł... Może je spalono podczas wielkich mrozów?<br>- Nie zdaje mi się - rzekł profesor. - Las rośnie dookoła, drzewa są w parku... Raczej by tu zresztą palono w piecu książkami, nie marnowano by jednak pożytecznych drzwi.<br>- Nie odgadniemy tego nigdy - rozmyślał Adaś głośno, mówiąc jak gdyby sam do siebie - Czysta rozpacz!<br>- A czy nie wydaje ci się, luby Piotrusiu... - Adasiu... - poprawiła Wandzia. ,<br>- Można tak i można tak - mówił profesor machnąwszy ręką. - Nie przeszkadzaj! Otóż czy ci się