to zarówno mikroskali (kształtowanie zieleni), jak i makroskali (np. rewaloryzacja architektury krajobrazu);<br>7) wymiar symbolizacji, określający zakres wartości psychokulturowych tkwiących w krajobrazie lub jego częściach składowych, wywołujących u turysty specyficzne stany emocjonalne. Znaki, symbole, miejsca związane z historią są znaczące w waloryzacji środowiska przyrodniczego. Tereny puste, pozbawione tych znaczeń i pamiątek są w oczach turysty znacznie mniej atrakcyjne, mimo że walory środowiska mogą być nawet lepsze. Omówione pokrótce założenie geoekologicznego podejścia do waloryzacji środowiska przyrodniczego, w którym konfiguracja określa jego topograficzne zróżnicowanie, specjalizacja - strukturę użytkowania ziemi, centralizacja - występowanie układów przewodnich, stabilizacja - trwałość i odporność przyrody, standaryzacja - wpływ obowiązujących reguł społecznych, antropizacja