jego sercu, gdy pieczołowicie układał książkę obok gipsowej dłoni?<br>Andrzej wrócił znowu do biurka i zagłębił się w szufladach w poszukiwaniu pamiątek po Irenie.<br>- Ta tabakierka to ostatni podarunek, jaki od niej dosłałem - rzekł przecierając srebro połą marynarki. - Podarowała mi ją na imieniny... Na krótko przed pójściem do szpitala.<br>Anna pamiętała ten dzień. Prześwietlenie wykazało już wtedy nowotwór. Andrzej nie zdawał sobie sprawy z grozy sytuacji, nie tracił nadziei, odsuwał od siebie niepokojące myśli. Potem spędzał przy łóżku Ireny wszystkie wolne chwile, przesiedział przy niej ostatnie noce. Zżerana przez nieuleczalną chorobę, po dwóch kolejnych operacjach, Irena zmieniła się, zdrobniała, cierpienie zniekształciło